In april 2017 verbleef ik een week in een stilteklooster in Chiang Mai (Thailand), om een Vipassana stilte-retraite te volgen. Dat was een onderdeel van mijn 3,5 week durende solo-reis door Thailand en een super bijzondere ervaring. Lees hier nog even wat dat inhoudt, en hier mijn ervaring. Vandaag is het een jaar geleden dat ik het stilteklooster verliet, en daarom leek het me leuk om terug te blikken om te zien wat er allemaal is veranderd. Want er is nogal wat gebeurd het afgelopen jaar!

Lees ook: Een week in een stilte-retraite: mijn ervaring

Van fulltime kantoorbaan naar digital nomad-bestaan

Voordat ik het stilteklooster in ging werkte ik al zeven jaar voor Ondertussen.nl, waarvan een aantal jaar als hoofdredacteur. Iets wat ik nog steeds erg leuk vond, maar ergens in mijn achterhoofd wist ik wel dat het tijd was voor iets nieuws. Maar wat ik dan in godsnaam wilde doen, wist ik niet. Dus schoof ik het maar voor me uit. En juist over dat soort dingen ga je tijdens een stilte-retraite over nadenken. Er is geen enkele afleiding, dus je móet wel. En wat ben ik daar blij mee, want ineens wist ik heel zeker wat ik wilde gaan doen, tot in de details. Ik zou een digital nomad worden, een blog opzetten over mijn voorbereidingen, ervaringen (de leuke én minder leuke) en tips. Zelfs de naam ‘Girl on the Move’ heb ik daar bedacht. Daarnaast zou ik freelance tekstschrijver worden, ik had immers al veel online ervaring en schrijven was iets wat ik sinds ik hoofdredacteur was geworden steeds minder deed en steeds meer miste. En het bizarre? Nu, één jaar later, zijn al deze dingen werkelijkheid.

Daadkrachtiger

Ik had altijd mooie plannen en dromen, maar het echt uitvoeren durfde ik vaak niet. Maar omdat ik tijdens het stilte-retraite zo duidelijk voor ogen had wat ik wilde gaan doen én hoe ik dat moest aanpakken, kon ik niet anders dan dat uitvoeren. Eenmaal uit het stilteklooster schreef ik snel alles op zodat ik niks kon vergeten. En eenmaal in Nederland ging ik aan de slag met mijn blog, voorbereidingen en zei ik mijn baan op, met einddatum 31 december 2017. En die daadkrachtigheid uitte zich ook op andere vlakken in mijn leven. Om maar een voorbeeld te noemen: ik dacht al zo’n vier jaar na over een tattoo van een pijltje. Die had voor mij een bijzondere betekenis, maar omdat meerdere mensen ‘m hebben deed ik het niet. Nog geen week nadat ik het stilteklooster uitkwam lag ik bij de tattoo-artist op de stoel.

Een bericht gedeeld door Agnès Nederhof (@agnesned) op 10 Apr 2017 om 8:56 (PDT)

Handelen op basis van intuïtie

Steeds vaker durf ik naar mijn intuïtie te luisteren en keuzes te maken zonder daarvoor naar adviezen van anderen te vragen. Ik bewandel mijn eigen pad, en niet dat van iemand anders. Dus dan weet ik toch ook het beste wat goed voor mij is? Natuurlijk is het fijn om te overleggen, want het horen van een andere mening helpt ook bij het vormen van een eigen mening. Maar uiteindelijk kies ik op basis van wat mijn gevoel zegt. En dat voelt lekker en pakt eigenlijk altijd goed uit!

Voornamelijk veganistisch

Iets wat daar ook uit voort is gekomen, is dat ik voornamelijk veganistisch eet. Ik was al een hele tijd aan het afbouwen van vlees-eter tot veganist (eind 2015 deed ik ook een vegan challenge), vooral vanwege de gezondheidsvoordelen die ik erdoor had ervaren en de impact die het op de wereld heeft. Maar voor de stilte-retraite at ik nog wel vis, kwark en kaas, terwijl dat eigenlijk niet helemaal goed meer voelde. Tijdens de Dhamma Talks kwam naar voren dat we volgens het Boeddhisme goed moeten zijn voor alle levende wezens, en in de regels van het stilteklooster staat dat je dus ook geen insecten (denk muggen en mieren) mag doden. Dat zette mij weer aan het denken en zorgde erna voor een snellere afbouw. Steeds vaker durfde ik te zeggen dat ik liever veganistisch at en tegelijkertijd legde ik mezelf minder restricties op. Want hoe meer ik mezelf iets verbied, hoe meer ik het wil. 😉

Lees ook:

• Wat is een Vipassana stilte-retraite?
• Zo kun je je voorbereiden op een stilte-retraite
• 4 dingen die ik van een mindfulness cursus geleerd heb

Zoals je kunt lezen heeft het verblijf in een stilteklooster mijn leven aardig op z’n kop gezet! Ik vind het heerlijk om eraan terug te denken, omdat het zo speciaal was en me nog steeds energie geeft. Dus als je vragen hebt, stel ze gerust!