Een jaar geleden verbleef ik een week in een stilteklooster in Chiang Mai, Thailand. Hier volgde ik een Vipassana stilte-retraite. Dat houdt in dat je volgens een bepaald ritme leeft, waarbij je heel veel mediteert en niet praat, leest, schrijft en sport. Je telefoon gebruiken is al helemaal uit den boze, alleen als timer tijdens het mediteren wordt-ie geoorloofd. Daarnaast is iedereen in het wit gekleed, want dat kan ook een afleiding zijn. Door deze dingen ga je enorm buiten je comfort zone. Heel spannend, op sommige momenten heel relaxed, en op andere super kut. Maar wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb en wat heb ik veel over mezelf geleerd! In dit artikel deel ik mijn ervaring van een week in een stilteklooster in Thailand.

Lees ook: Wat is een Vipassana stilte-retraite?

Voordat ik naar het stilteklooster in Chiang Mai ging, verbleef ik een paar nachten in Eco Resort Chiang Mai, wat geweldig was. Het ligt iets buiten de stad en is daarom een stuk rustiger. Aan het enorme zwembad kon ik vast ontladen en me klaarmaken voor de stilte-retraite!

Het programma in een stilteklooster

Vipassana stilte-retraites worden overal ter wereld gegeven en de lengte en invulling van de retraites verschillen. Bij het stilteklooster in Chiang Mai waar ik verbleef, mag je zelf aangeven wanneer je wilt komen en hoe lang je blijft. Minimaal één nacht, tot maximaal 21. Bij aankomst kreeg ik een programma in m’n handen gedrukt met daarop het volgende:

• 5:00 – Opstaan
• 5:30 – Dhamma Talk: een monnik deelt een inspirerend verhaal
• 7:00 – Ontbijten
• 11:00 – Lunchen
• 14:00 – Voortgang bespreken met de monnik
• 18:00 – Evening Chanting: godsdienstige liederen zingen (mompelen ;-))
• 21:00 – Bedtijd

Mocht het nog niet duidelijk zijn: in de tussentijd ben je alleen maar aan het mediteren. Je mag best een dutje doen, maar niet overmatig lang in bed liggen. Niet dat je dat wilt, je slaapt op een super dun matje, haha. Ook is het niet de bedoeling dat je het terrein van het stilteklooster verlaat, maar kun je er wel een rondje lopen. Je kunt je vast voorstellen hoeveel rondjes ik gelopen heb. Maar ik ging ook steeds meer uitkijken naar de Dhamma Talk en het Chanting. Alhoewel de Dhamma Talk om 5:30 uur was, je een uur lang op de grond zit en de monnik slecht te verstaan is, waren het hele interessante verhalen die me veel inzichten gaven. En wat betreft het Chanting: geen idee wat ik heb gezongen, maar ik werd er blij van en de liedjes bleven in m’n hoofd zitten.

Lees ook: Zo kun je je voorbereiden op een stilte-retraite

Mediteren, mediteren en nog eens mediteren

De dagen in een stilteklooster bestaan dus voornamelijk uit mediteren. Bij aankomst wordt uitgelegd hoe je moet mediteren en hoe lang. Je begint met een zitmeditatie van 15 minuten en een loopmeditatie van 15 minuten, en dit wordt elke dag langer. Dat bespreek je met de monnik, waarmee je elke dag om 14:00 uur even over je voortgang praat. Echt een gesprek is dit niet alleen niet, hij is voornamelijk aan het woord. 😉

De zitmeditatie was mij bekend, maar een loopmeditatie had ik nog nooit gedaan. De monnik legde uit dat je hierbij mindful heen en weer over een stuk van 10 meter loopt. Aan de andere deelnemers zag ik al gauw dat je dit dus eigenlijk zo langzaam mogelijk moet doen. Omdat je hierdoor een soort ‘doel’ hebt, merkte ik dat ik deze meditaties veel chiller vond dan de zitmeditaties. Maar oef, ik vond het heel zwaar! Thuis mediteer ik één keer per dag zo’n tien tot twintig minuten en dat vind ik al meer dan genoeg, moet je nagaan. Dit leverde dus nogal wat frustraties op.

Weinig eten

De oplettende lezer zag het al: je eet alleen om 7:00 en 11:00 uur. Je mag later nog wel iets drinken, bijvoorbeeld een sapje of drinkbouillon. Ik heb dat niet gedaan, want dat voelde voor mij als cheaten. Maar gelukkig zijn de maaltijden die je krijgt groot. ’s Ochtends kregen we een rijst- of noedelsoep, en ’s middags was er een soort buffet waarbij je zelf mocht opscheppen. Hier stond altijd een grote ton rijst, en daarnaast een aantal verschillende groentegerechten. Er was me van tevoren verteld dat het allemaal vegetarisch zou zijn, maar dat zag er niet helemaal zo uit. Maar dat kon ik natuurlijk niet vragen, dus koos ik maar op gevoel en schepte ik lekker veel van de dingen die er als groenten uitzagen op.

Het eten gaat natuurlijk ook in stilte, wat zeker in het begin nogal onwennig was. Maar al gauw had ik vrienden gemaakt waarbij ik telkens aan tafel ging zitten. Bijzonder hoe dat werkt zonder ook maar één woord met elkaar te wisselen! Het gaf me ook weer wat te doen, want bij iedereen had ik een naam en levensverhaal bedacht. Ben nog steeds heel benieuwd of daar ook maar íets van klopte.

https://www.instagram.com/p/BSrDKz2DGF-/

Wat mag wel en niet in een stilteklooster?

In het stilteklooster waar ik was gaat iedereen in het wit gekleed, want kleding kan ook een afleiding zijn. Telefoons zijn verboden, tenzij je het als timer gebruikt voor het mediteren. Verder is het de bedoeling dat je niet praat, leest, schrijft en sport. Tijdens een Vipassana stilte-retraite moet je je aan de volgende regels houden:

• Niet liegen
• Geen seksuele activiteiten
• Niet stelen
• Verbod op verdovende middelen
• Geen levende wezens doden, dus ook geen muggen of mieren
• Geen religieuze beoefening

Het effect van stilte

De stilte vond ik de eerste dagen verbazingwekkend chill. Ik genoot van de rust, de mooie natuur en het alleen-zijn. Halverwege de week begon ik zelfs te twijfelen of ik niet langer moest blijven, omdat ik zo lekker ging! Maar nadat ik eenmaal had besloten dat niet te doen, werd het ineens een stuk zwaarder. Ik was klaar met m’n eigen gedachtes, en wilde afleiding. Maar dat is juist het proces waar je doorheen moet, want dan komt alles naar boven wat je in je dagelijkse leven vermijdt. Voor mij werkte dit ook zo.

Ik werkte namelijk al zeven jaar voor Ondertussen.nl, en was een aantal jaar de hoofdredacteur. Iets wat ik nog steeds erg leuk vond, maar ergens in mijn achterhoofd wist ik wel dat het tijd was voor iets nieuws. Maar wat ik dan in godsnaam wilde doen: geen idee. Dus schoof ik het maar voor me uit. Maar tijdens de stilte-retraite wist ik het ineens heel zeker en tot in detail. Ik zou een digital nomad worden, een blog opzetten over mijn voorbereidingen, ervaringen (de leuke én minder leuke) en tips. Zelfs de naam ‘Girl on the Move‘ heb ik daar bedacht. Daarnaast zou ik freelance tekstschrijver worden, ik had immers al veel online ervaring en schrijven was iets wat ik sinds ik hoofdredacteur was geworden steeds minder deed en meer miste.

And look where we are now! 😉

Lees ook: Een jaar later: zo heeft een stilte-retraite mij veranderd

Pff ik kan wel blijven schrijven, er is zoveel over te vertellen! Dus mocht je nog vragen hebben over het stilteklooster of ergens benieuwd naar zijn: let me know in the comments! Ik beantwoord alles graag.